Pierwsze skojarzenia? Wśród amatorów turystycznej klasyki – zapewne Costa Brava,Wyspy Kanaryjskie i Andaluzja; wśród entuzjastów futbolu – odwieczna rywalizacja nieocenionych klubów Real Madryt kontra Barca; wśród miłośników tańca – flamenco i być może tango, choć niesłusznie, bo oryginalnie z Argentyny 🙂 Wśród ciekawych historii i rozkochanych w kulturze? Armada, kolonie, Picasso, Almodovar? W zbiorowej wyobraźni i tęsknotach obcokrajowców Hiszpania jest ojczyzną gorących rytmów, wibrujących fal muzyki, słońca, lata i wiecznego wypoczynku.
Wszystkich nas łączy sympatia dla języka hiszpańskiego. Oryginalne brzmienie i fantastyczna, logiczna struktura i łatwa do przyswojenia – szczególnie dla Polaków – wymowa, sprawiają, że hiszpański jest jednym z naszych ulubionych języków obcych i coraz częściej decydujemy się na jego naukę zapisując się na kursy językowe lub konwersacje z Native Speakers. I słusznie!
Hiszpania to kraj zabawy, świętowania i kultywowania tradycji. Mieszkańcy tego kraju słyną z zamiłowania do fiest, festiwali oraz różnorodnych uroczystości dających sposobność do biesiadowania w gronie rodziny i sąsiadów, często do białego rana.
Jedną z najbardziej rozpoznawalnych hiszpańskich tradycji jest Corrida, czyli rytualna walka z bykiem, postrzegana przez jej zwolenników jako “sztuka”, łącząca w niezwykły sposób choreografię, muzykę oraz kostiumy. Widowisko rozpoczyna się zawsze w godzinach popołudniowych i składa się z kilku etapów. Pierwszym z nich jest wprowadzenie byka na arenę (plaza de toros-plac byków) gdzie toreadorzy drażnią zwierzę przy użyciu żółto-różowych płacht (capa) prowokując go w ten sposób do ataków. W kolejnej części pojawia się pikador (jeździec na koniu obłożonym materacami), który wbija lancę w kark byka. Następnie piesi (banderilleros) próbują wbić w to samo miejsce trzy drążki zakończone barwnymi wstążkami (banderille), dodatkowo drażniącymi byka. Wszystkie te etapy mają na celu osłabienie mięśni karku byka, by ruchy głowy zwierzęcia były osłabione. Kiedy byk jest już zmęczony, występuje matador (zabijacz). Następuje akt suerte de matar kiedy matador pozdrawia prezydenta oraz poświęca zwierzę jakiejś osobie wręczając jej swój kapelusz lub publiczności – wówczas kapelusz znajduje się na środku areny. Matador ruchami małej mulety przyciąga uwagę byka i stara się go zabić trafiając szpadą w kark. Przy każdym trafieniu orkiestra zaczyna grać, a tłum krzyczy “olé”. Ta część trwa około 10 minut i kończy się zabiciem zwierzęcia. Spór o corridę trwa od lat. Jej przeciwnicy podkreślają, że jest ona niczym innym jak torturowaniem zwierzęcia ku uciesze tłumu. Zwolennicy zaś, tłumaczą, że corrida jest tradycją nierozerwalnie złączoną z kulturą Hiszpanii.
San Fermin – jest to wydarzenie odbywające się co roku w czerwcu, trwające osiem dni, kiedy na specjalnie do tego celu wyznaczonych ulicach miasta odbywają się biegi z bykami. Codziennie o godzinie ósmej na ulicę wypuszczane są rozjuszone byki, a celem biegu jest przeniesienie byków z Santo Domingo na arenę, gdzie późnym popołudniem odbywają się tradycyjne walki. Trasa biegu obejmuje 825 metrów i zazwyczaj w trakcie biegu ktoś zostaje poturbowany. Turystów to jednak nie odstrasza, wręcz przeciwnie, dla wielu z nich jest to jedna z najważniejszych atrakcji miasta. Wielu mężczyzn nosi wówczas odświętny strój baskijski: białe spodnie i bluzy, czerwone paski i berety i czerwone chustki na szyję.
La Tomatina – to święto obchodzone w hiszpańskiej miejscowości Buñol, położonej w prowincji Walencja, podczas którego uczestnicy obrzucają się nawzajem pomidorami. Bitwa na pomidory ma miejsce w ostatnią środę sierpnia i jest główną atrakcją całotygodniowej fiesty, przyciągającej tysiące turystów z całego świata. Tradycja wojny na pomidory sięga 1944 r. kiedy to w trakcie parady między grupą młodych ludzi doszło do słownej przepychanki, która z czasem przerodziła się w regularną bitwe na pomidory. Co roku w Tomatinie bierze udział około 30 000 osób.
Fiesta de la Primavera czyli, Feria de Agosto (Feria de Malaga) to najważniejsze święto w Maladze trwające 9 dni. Historia tej imprezy sięga targów, które poza możliwością zarobku stały się doskonałą okazją do zabawy. Feria zazwyczaj zaczyna się w drugim tygodniu sierpnia, a kilka tygodni wcześniej obcokrajowcy mogą wziąć udział w kursach tańca flamenco, ponieważ ta muzyka dominuje w czasie Ferii. Na ulicach można spotkać osoby ubrane w tradycyjne andaluzyjskie stroje (kobiety w długich kolorowych sukniach z falbanami, mężczyźni w strojach campero – białe koszule z żabotami, spodnie z wysokim stanem obwiązane w pasie kolorową chustą, kolorowe szelki i wysokie buty). Zjeść oraz potańczyć można w specjalnych namiotach – casetas, które służą jako restauracje serwujące pyszne jedzenie oraz napoje.
El Botellon – to zwyczaj wywodzący się od słowa botella, czyli butelka, który stał się jedną z ulubionych form spędzania wolnego czasu przez młodych Hiszpanów. Pomysł wziął się stąd, że młodzi ludzie ze środowisk uniwersyteckich Salamanki i Cáceres mieli dość zatłoczonych barów i pubów. Wyjście na ulicę daje młodym Hiszpanom poczucie przestrzeni i wolności i pozwala na zawieranie znajomości, przełamywanie barier i łączy z innymi ludźmi. Około 180 tysięcy młodych ludzi zbiera się w każdy weekend w hiszpańskich miastach, aby celebrować ten zwyczaj.
Hiszpanie to pogodny naród, żyjący powoli, unikający stresów i podchodzący do życia na luzie. Z pewnością to właśnie brak pośpiechu oraz odpowiednia dieta wpływają na to że mieszkańcy południa Europy żyją dłużej i cieszą się dobrym zdrowiem. Warto zatem poznać bliżej niezwykłe bogactwo smaków kolorowej kuchni hiszpańskiej.
Do najbardziej znanych potraw należą:
- Paella – jednogarnkowa potrawą z ryżu barwionego szafranem z dodatkiem różnorodnych składników; jedną z odmian tej potrawy jest paella marinera z owocami morza – homarami, krewetkami i kalmarami
- Gazpacho – rodzaj chłodnika na bazie papryki i pomidorów, z dodatkiem ogórka. Do zupy serwowane jest czerstwe pieczywo, oliwa z oliwek oraz ocet.
- Tortilla – w kuchni hiszpańskiej rodzaj grubego omletu, z pokrojonych w plasterki ziemniaków, często z dodatkiem warzyw, mięsa, ryb i przypraw. Zazwyczaj nazywana tortilla española lub tortilla de patatas.
- Buñuelo [buˈɲwelo] -są to małe placuszki smażone na głębokim oleju i podawane do kawy lub herbaty
- Nacho, nachos – niewielkie kawałki tortilli pokryte roztopionym serem, do których podaje się różne dodatki: mięso, paprykę jalapeño, fasolę itd
- Chorizo– tradycyjna kiełbasa hiszpańska robiona z wieprzowiny. Łatwo rozpoznawalna wśród innych specjałów kuchni hiszpańskiej dzięki swojemu mocnemu i charakterystycznemu zapachowi
- Pisto– to danie zrobione ze smażonych warzyw, jest źródłem wielu witamin. Najczęściej serwowane w sezonie letnim ze względu na różnorodność składników
- Pincho– to typowo hiszpańska przekąska serwowana w barach. Rodzaj koreczka lub szaszłyka spiętego wykałaczką. Podobnie jak przy innych tego typu przystawkach, nie ma jednego przepisu na pincho
- Tapas– kolejny rodzaj przekąski, w Hiszpanii podawany w niezliczonych tapas barach. Świetna przekąska między większymi daniami, może też stanowić główny posiłek. Spożywana z kieliszkiem wina, piwa lub sherry
- Bruschetta– grzanka, której podstawą jest pieczywo, posmarowana oliwą i roztartym czosnkiem. Istnieje wiele wariantów tego dania. Najczęściej podawane jest z mieszanką świeżo pokrojonych pomidorów i bazylii.
A jakie trunki królują na hiszpańskich stołach?
Z uwagi na fakt, że ponad połowa winnic całej Unii Europejskiej, znajduje się na terytorium Hiszpanii, wino zarówno czerwone (vino tinto) i białe (vino blanco), jak również różowe (rosado, clarete), to nieodłączny dodatek każdego posiłku w Hiszpanii.
Oprócz wina jednym z najbardziej znanych na całym świecie trunków hiszpańskich, jest Sangria, czyli orzeźwiający poncz, produkowany z wina i owoców, podawany podczas fiest w lokalnych tawernach. Napój zazwyczaj serwowany jest w dzbankach z dodatkiem lodu oraz kawałków owoców, jak pomarańcze, cytryny, jabłka. Jedną z odmian Sangrii jest trunek o nazwie Tinto de verano, w Polsce znany pod nazwą “letnie wino”. Tinto de verano to mieszanka czerwonego wina z lemoniadą lub wodą sodową, tinto de verano con naranja to czerwone wino z dodatkiem oranżady, a tinto de varano con limon to wino z cytrynową fantą.
Kolejnym tradycyjnym smakiem Hiszpanii jest Sherry, czyli wino pochodzące z Andaluzji (Vino de Jerez). Hiszpańskie sherry, podaje się schłodzone lub w temperaturze bodegi (bodega – podziemne miejsce do przechowywania wina). Istnieje wiele odmian Sherry, wśród których wyróżnić można -“fino” czyli “jerez seco” (wytrawne), “amontillado” (półwytrawne) i “oloroso”, czyli “jerez dulce” (słodkie).
Specjalnym gatunkiem sherry jest również manzanilla, produkowana w nadmorskiej miejscowości – Sanlucar de Barrameda. Lokalizacja winnicy w niedalekiej odległości od morza, sprawia, że trunek ten wyróżnia się specyficznym, lekko słonawym posmakiem.
A ponieważ sezon urlopowy w pełni, życzymy słonecznych wakacji 🙂
Najnowsze komentarze